Wat er allemaal gebeurde in Juni...

Halloooo lieve allemaal...

Allereerst bedankt voor al jullie lieve berichtjes!
Nu de hoogste tijd voor een vervolg.. de afgelopen weken is het gewoon TE druk geweest… en heb vrij veel aan mn hoofd gehad.
Jeetje…weet even niet waar ik zal beginnen met mn verhaal.

Eerst een kort verslag waar mijn dagen nu hier vooral uit bestaan:
- 6.36 gaat de wekker…tijd om op te staan… (schijnt niet geheel een goede tijd te zijn in Thailand om op te staan, omdat 6 geen gelukt nummer is… het is echt onvoorstelbaar hoeveel bijgeloof ze hier hebben!)
- Klaar maken voor school... mezelf in mn teacher uniform hijsen… beetje water koken, bakje noodles naar binnen werken…
- Rond 7.15 op de scooter…op naar school… in het mega drukke ochtend verkeer. Heb laatst gekeken hoeveel kilometer het is vanaf mn kamer. Dat viel reuze mee… 5km. Maar daar doe je hier ochtend (zelfs op de scooter) bijna een half uur op! Moet je nagaan hoelang het zal duren in de auto, dat is echt gekke werk!
- Aangekomen op school…inchecken…met een vinger scan! Jaja, net echt!
- Alles klaar maken voor de dag… om 8.00u in de rij staan voor het volklied.
- Dan hebben alle kinderen van 8.00u tot 8.20 vaak “zit en luister” op het schoolplein achtig iets. En dan hopen dat dat gedoe op tijd afgelopen is, zodat je om 8.20 kan beginnen met lesgeven. Soms is er van alles te doen in de ochtend…en mis je de helft van je eerste les. (arme kinderen…die moeten dan serieus al die tijd stil zitten op staan, op het schoolplein…soms in de brandende ochtend zon.)
- Om 15.30u is de school aflopen. Weer met zn alle in de rij voor het volkslied.
- Daarna moet ik “na schoolse les geven”. Van 16.00 tot 17.00.
- Dan mag ik mezelf weer uit checken met mn vinger scan, en ben ik vrij om naar huis te gaan.
- Thuis…half uurtje bijkomen van de dag. Opzoek naar wat avond eten op straat. Vaak ’s avonds nog lessen voorbereiden of werk na te kijken…of zoeits.
- In het weekend is het op en neer, en op en neer, en op en neer naar de wasserette met je wasmandje…wachten tot het klaar is…en ergens provisorisch buiten op zien te hangen. Kamer schoon maken. Flessen water bijvullen. Lessen voorbereiden.
En de afgelopen weekenden bestond mijn zaterdag uit testen, testen, testen maken!!!

Och man… na zo’n tijdje op n Thaise school te werken, kan ik alleen al een heel boek schrijven over het lesgeven hier. Nederland zou denken “wat doen jullie hier op school”. Er wordt van alles gedaan…maar kinderen leren effectief vrij weinig, tot vrijwel niks. Dat is door de manier van lesgeven hier… en stomme regeltjes die ze hier bedenken… en de manier waarop hier heel het onderwijs in elkaar zit. Kinderen worden hier niet heel veel wijzer op school. Meer bezigheidstherapie. Maar dat heb je hier maar allemaal te slikken..en ondertussen als leerkracht bergen met werk te verrichten!
Het zegt misschien al genoeg dat je zonder enig papiertje hier les kan geven. Het valt dan soms ook niet mee om met leerkrachten te overleggen of samen te werken, die totaal geen idee hebben wat goed lesgeven is. Of een goede les voorbereiden moet, of fatsoenlijk lesmateriaal bij elkaar moet verzamelen/maken.
Btw…de Thaise leerkrachten hebben wel allemaal een papiertje om les te geven, maar de meeste Engelse leerkrachten op deze school niet.

Afgelopen weken waren vrij hectisch rondom mijn visum. Ik ben namelijk nog steeds bezig mn TEFL cursus af te ronden. Had nog 3 testen te gaan. Heb afgelopen zaterdagen er 2 gemaakt.
Totdat ik te horen kreeg dat het veel belangrijk was dat ik een TOEIC test ging maken. Omdat Engels niet mijn moedertaal is, heb ik de uitslag van deze test nodig om een werk-visum te maken. En het maken van dat visum duurt alleen al 1,5 maand. Dus zolang mijn language school niet alle gegevens van mij heeft, kunnen ze dat proces ook niet beginnen.
Je hebt hier zoveel nodig voor je werkvisum…dat ik dat allemaal aan het verzamelen was…maar dat was schijnbaar allemaal niet zo belangrijk als de TOEIC test. Dus ik in de stress…had daar nog niks voor geoefend of gedaan. Maar moest die test gaan maken. Dus afgelopen woensdag (voordat ik moest lesgeven) naar het test centrum…gaat allemaal super officieel (mocht niet eens een flesje water mee naar binnen nemen, bang dat daar een spiek briefje in zit).
Test duurde dik 2uur…hele introductie, en daarna 45 minuten luistertest, en 75 minuten leestest (combi van begrijpend lezen en grammatica). De tijdsdruk maakte het extra zwaar, je had echt geen seconde de tijd om even adem te halen. Ik was totaal niet meer gewend om zolang mijn volle aandacht erbij te houden. Het is gelukt… heb eergisteren mijn score certificaat opgehaald…..EN…. maximum is 990 punten.. Ik moest boven de 600 hebben voor een werk visum… en ik had gewoon 775 punten…hoorde dat dat echt super hoog was! WAUW….had dat echt niiieettt verwacht.. Dus was super blij. Was eigenlijk bang dat ik hem opnieuw moest doen.
Weer een stress puntje van mijn lijstje af kunnen strepen.

Het volgende stress puntje was…mijn visum nu. Liep af afgelopen zaterdag. Dus ik afgelopen donderdag om 4.30u in de ochtend naar het immigratie bureau. Was de eerste! Moest wel..want moest om 9.30u op school zijn om les geven.
Om 8.30u ging het bureau open… Kreeg ik te horen dat ze het visum hier niet konden verlengen. Ik kon daar alleen maar een toeristen visum van 7 dagen krijgen, en moest daar 50euro voor betalen. Het was beter als ik naar Birma ging, en daar kon ik 14 dagen krijgen. Shit man, al die moeite voor niks.
Door naar school, om daar vervolgens heel de dag les te geven…was vrij vermoeiend!

Zaterdag dus een mini-van geboekt en naar Birma te gegaan. Om 8.00u vertrokken… 4uur in de bus. De grens over…nieuw stempeltje gekregen… Hadden daar 2u wachttijd, en daarna weer een dikke 4uur terug in de bus. Was tegen 20.30u weer thuis. Jeetje…en dit alles voor een 2 weken visum.
Nu moet ik over 2 weken naar Laos, voor een ander visum. Maar dit kan alleen als al mijn papieren in orde zijn, wat de language school voor me moet regelen.
Anders moet ik over 2 weken weer naar Birma… Het is me soms wat hier!!!

Geen idee of heel dit visum verhaal te volgen is! Zit nogal ingewikkeld in elkaar…soms snap ik het zelf niet eens meer..en weet ik ook niet meer wat ik nou eigenlijk moet doen, of waar ik nu het slimste aan doe! Het vervelende is, dat niemand je dat hier kan vertellen…omdat alle regeltjes rondom het visum ongeveer elke dag veranderen.

Volgens mij komt nu mn laatste stresspuntje hier… dat is de language school waar ik voor werk. Laat ik zeggen, daar heb ik het totaal niet mee getroffen. Het enige waar zij aan denken is geld. Ze zitten dus om alles te zeiken, en voor alles echt alles hebben ze wel een mooi smoesje om weer iets van je salaris in te houden. Dat is elke keer een gevecht wat je nu eigenlijk hoort te krijgen, en wat je werkelijk van ze krijgt. Het is echt niet normaal, maar je kunt er hier niks tegen doen. Dat schijnt Thai-style te zijn. Werken voor niks!
Ik heb hier vrij weinig tijd voor een sociaal leven, werken en slapen bestaat het vooral uit. En dat alles voor zo;n 500euries in de maand. Ik wist van te voren dat ik hier niet zou komen voor het geld. Maar voor dit geld, en dan geen eens meer vrije tijd hebben… en met zoveel stress er elke keer bij, is me eigenlijk ook niet echt waard.
Heb nu totaal geen tijd om te genieten van iets van Thailand, of iets met mensen hier te ondernemen, zelfs met Gun niet. Het scheelt dat hij ook 7 dagen in de week werkt!
Zit er nu dus hard over na te denken of ik opzoek zal gaan naar een andere school…maar dat valt hier niet echt mee. Omdat ik niet echt tijd heb om rond te kijken. Als ik namelijk nu zeg dat ik stop, krijg ik mijn salaris niet meer voor de afgelopen werkdagen. De enige manier om te vertrekken met salaris= aan het einde van de maand, mijn salaris ophalen. En de volgende dag een berichtje sturen dat ik niet meer terug kom. Voelt erg raar en niet goed…maar dat is de enige manier waarop ik mijn verdiende geld kan krijgen.
En weet dan ook niet hoe ik het allemaal moet gaan doen met mijn visum…dus ga daar nog een paar nachtjes over slapen!

Vrij bizar…merk nu het verschil…het leven als toerist is zo geweldig hier…en leven om te wonen en werken hier is behoorlijk zwaar.
Poe… niet het meest vrolijke verslag aller tijden volgens mij.
Wel een goed dingetje…ga bij dit verslag kijken of ik er wat foto’s bij kan stoppen!!!

En mijn verhaal afsluitend met een vrolijk berichtje…
2 weken geleden was er een speciaal ceremonie op school. “Wai Kry Ceremony”. De studenten eren de leerkrachten door bloemen te geven. Een speciale dag “moment” dat de kinderen de leerkrachten respect tonen, door middel van bloemetjes te geven. Ging een hele ceremonie, ritueel aan vooraf. Was heel bijzonder om mee te maken (ondanks dat je er niks van verstond of snapte omdat alles in het Thais was).
Kinderen worden hier altijd strak in het gareel gehouden, en nu konden ze zich even een beetje laten gaan. Was vrij komisch!


De link met wat foto's:
https://picasaweb.google.com/laura.vonk86/ThailandWonenEnWerken?authkey=Gv1sRgCIv3t92L7rGMwQE#